Rozdział 3

-Dziękuję . –powiedziałam i spojrzałam w górę . Myślałam , że się od niego nie uwolnię .

Odprawiłam wieczorny rytuał przebrałam się w piżamę i już miałam się kłaść , gdy naglę usłyszałam jakieś wycie zza ściany .

-To są jakieś żarty ?! – po raz kolejny zwróciłam się do tego Pana w górze . Miałam nadzieję , że zaraz skończy . Mój sąsiad zza ściany drze się jakby go ze skóry obdzierali . Przykryłam głowę poduszką , ale to nic nie dało . Postanowiłam zacząć walić w ścianę .

-Ej , ty tam czy mógłbyś się uciszyć ?!-krzyknęłam , na co on odpowiedział mi jeszcze głośniejszym ,,śpiewem’’ , a ja dalej stoję i jak głupia walę w tą ścianę . Zrezygnowana usiadłam pod ścianą . Nareszcie cisza lecz po kilku sekund  ktoś zaczyna pukać w moje drzwi . Postanowiłam otworzyć .

-O nie , czego chcesz ? –spytałam , gdy przed moimi oczyma stanęła postać owego ,,wyjca’’ Zbyszka , stał tam owinięty wyłącznie ręcznikiem , a po jego ciele spływały pojedyncze krople wody .

-Myślałem , że to ty coś chcesz skoro tak walisz w tą ścianę . – powiedział i wlepił we mnie te swoje piękne zielone oczyska .

-A nie , wiesz to tak z nudów . –powiedziałam śmiejąc się .

-No to w takim razie nie przeszkadzam . –powiedział i już się odwracał .

-Ty naprawdę jesteś taki głupi , czy tylko udajesz ?

-Ale o co ci chodzi ? –spytał uśmiechając się zniewalająco .

-Na serio myślisz , że waliłam w tą ścianę z nudów ? Chodziło mi o to żebyś w końcu przestał wyć . –powiedziałam mu na co on zaczął się śmiać .

-Ja wyję ?

-Tak ty .

-Ja ?

-Tak ty . –powtórzyłam się .

-Ja ? – spytał po raz kolejny .

-Ile razy mogę powtarzać … -nie dokończyłam , bo właśnie w tym momencie Zbigniew Bartman mnie pocałował , chciałam się od niego oderwać lecz trzymał moją twarz . Kiedy w końcu mi się to udało odsunął się ode mnie i uśmiechnął się cwaniacko , ja tylko na niego spojrzałam i natychmiast zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem . Byłam przerażona ? Chyba tak można by nazwać mój obecny stan . Usiadłam pod drzwiami , a kolana przytuliłam do swojej klatki piersiowej i zaczęłam myśleć nad tym co się przed chwilą stało .

Rano obudziłam się ze strasznym bólem pleców , ponieważ zasnęłam na podłodze nawet nie wiem kiedy . Wstałam wzięłam prysznic , i takie tam , a następnie się ubrałam . Włosy upięłam w wysokiego koczka i ruszyłam na śniadanie .

Czemu ja muszę mieć takiego pecha ? Kiedy wychodziłam z pokoju jak na złość z pokoju obok wychodził Zbyszek . Szybko zamknęłam drzwi i żwawym krokiem w milczeniu  ruszyłam do windy . No kurde , zdążył . A już myślałam , że mi się uda Zibi wszedł do windy i drzwi się zamknęły .  Zapanował krępująca cisza , którą po chwili przerwał Zbyszek .

- Jak się spało ? – spytał patrząc na mnie tymi swoimi zielonymi oczyma .

-Dobrze.-ucięłam krótko i wbiłam wzrok w podłogę.

-To fajnie.-odpowiedział i uśmiechnął się.

Na szczęście niezręczną ciszę przerwał dźwięk otwierających się drzwi windy. W ciszy powędrowałam na stołówkę. Zbyszek szedł tuż za mną.

-Mogę się przysiąść? –zapytałam Igłę , Marcina i Kubiaka.

-Oczywiście. –odpowiedział Michał.

Po chwili na moje nieszczęście dosiadł się do nas Zbyszek. Chłopcy rozmawiali i wygłupiali się , a ja w ciszy konsumowałam moją kanapkę. Po chwili zaczął dzwonić mój telefon , a na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie Maćka.

-Przepraszam chłopcy, ale muszę odebrać.

-Jasne nie krępuj się.- odpowiedział Misiek i posłał w moją stronę uśmiech , który odwzajemniłam.

-No hej .- przywitałam się z Maćkiem.

-Cześć kotek kiedy wracasz? –zapytał .

-Dzisiaj wieczorem powinnam wrócić , a co? –spytałam a moi towarzysze cały czas ukradkiem na mnie spoglądali .

-Nic , po prostu się stęskniłem. – odpowiedział mi , a ja się uśmiechnęłam.

-Ha , no to widzimy się wieczorem. –udzieliłam mu odpowiedzi , a następnie się rozłączyłam .

Oczy chłopców momentalnie powędrowały na mnie i zostałam zasypana morzem pytań .

-Mąż? -zapytał Marcin .

-Coś ty głupi jesteś.-naskoczył na niego Igła . –Przecież ona jest za młoda .

-No to może narzeczony?- zapytał Michał.

-Nie po prostu chłopak . –odpowiedział.

-Wiesz , ze we wtorek wyjeżdżamy do Włoch . –oznajmił mi Krzysiek.

-Słyszałam o tym , ale przecież muszę jechać do domu i zabrać jakieś rzeczy , bo mamy tam być jakiś tydzień . –odpowiedziałam mu.

-A daleko mieszkasz ? –zapytał Możdzon .

-W Rzeszowie . –odpowiedziałam z wielkim uśmiechem na twarzy .

-Co? I nigdy Cię nie spotkałem? – powiedział zbulwersowany Igła .

-Widzisz najwidoczniej masz pecha , bo ja cię widziałam  kilka razy na meczach . –odpowiedziałam z jeszcze większym uśmiechem niż przed chwilą .

Rozmawiałam jeszcze przez dłuższą chwilę z Krzyśkiem , Michałem i Marcinem , a mój czwarty towarzysz był jakiś nieobecny. Po skończonym śniadaniu chłopcy mieli trzydzieści minut przerwy , a następni ,,odprawę’’ . Andrea poinformował nas dokładnie o wtorkowym wyjeździe i każdy mógł wracać w swoje rodzinne strony .

Poszłam do pokoju i zabrałam z niego swój bagaż. Przed  wyjściem jeszcze raz sprawdziłam czy wszystko zabrałam i mogłam już ruszać. Zjechałam windą do holu i wyszłam przed hotel gdzie stał Igła z Bartmanem .

-A wy co tu jeszcze robicie ? –zapytałam .

-Czekamy.-uciął krótko Krzyś .

-Na co? –spytałam ich .

-Na taksówkę . –tym razem odpowiedzi udzielił mi Zbyszek .

-Ej , przecież mogę was podrzucić w końcu mieszkamy w tym samym mieście . Oczywiście jeśli chcecie ? –zapytałam i uśmiechnęłam się do nich , oni tylko spojrzeli na siebie i się zgodzili .

-No to chodźcie . – powiedziałam im i ruszyliśmy w stronę BMW X6.

-Niezła bryka. –powiedział Krzysiek z uznaniem.

-Dzięki. –odpowiedziałam i uśmiechnęłam się . Zawsze lubiłam szybkie i ładne samochody.

-Zamawiam tyły. –krzyknął Igła i wpakował się do samochodu. –Sorry Zbysiu, ale nie ma tu dla Ciebie miejsca. –powiedział i rozłożył się na całym tylnym siedzeniu.

Wsiadłam do samochodu i przekręciłam kluczyk.

-Jedziesz z nami? –zapytałam Zbyszka, który nadal stał przed samochodem.

-A , tak sorry zamyśliłem się. –odpowiedział i wsiadł do samochodu, zapiął pas i ruszyliśmy w drogę do Rzeszowa.

_________________________________________________________________________________

Witam!

Dawno mnie tu nie było , wiem i bardzo Was przepraszam . ; )) Rozdział jest jaki jest , nic nie mówię . ; )

Jak to mówią Święta , Święta i po Świętach . Trochę żałuję , ale z drugiej strony się cieszę . W poniedziałek mamy już Sylwestra , a więc żegnamy stary 2012 rok , który był wspaniały pod każdym względem . Jednak w mojej pamięci najbardziej zapadnie 8 lipca : dzień , w którym to nasi cudowni siatkarze wygrali Ligę Światową . A wam jaki moment mijającego roku najbardziej zapisał się w  pamięci ? :) 

Życzę Wam , aby rok 2013 był jeszcze lepszy od 2012 . Aby dostarczył Wam wiele wrażeń i emocji związanych nie tylko siatkówką , żeby spełniły się wszystkie Wasze marzenia i postanowienia ! ;**

http://www.rmf24.pl/fakty/news-wybierz-najwazniejsze-wydarzenia-mijajacego-roku-glosuj,nId,765624,nPack,4  - zachęcam do głosowania na naszych siatkarzy ! ; ))

Rozdział 2

Przekraczając próg hali do moich nozdrzy wdarł się zapach potu . Słyszałam ich dwunastu wspaniałych no i oczywiście naszego trenera .

-Pani Joanno przedstawię pani teraz naszych chłopców , a następnie załatwimy wszystkie formalności .

-Dobrze .– powiedziałam uśmiechając się .

-Więc pani Joasiu oto i oni . –powiedział otwierając kolejne drzwi tym razem prowadzące na boisko .

Chłopcy akurat rozmawiali o czymś z trenerem , lecz automatycznie na nas spojrzeli . Podeszliśmy bliżej pan Aleksander przedstawił mnie trenerom i całemu sztabowi medycznemu , a następnie chłopcom .

-Ej . Hołota posłuchajcie mnie przez chwilę wydarł się Bielecki . –To jest pani Joanna Chodakowska , wasza nowa fizjoterapeutka .

-Cześć . –odpowiedzieli wszyscy razem .

-Pani Asia zaczyna pracę od jutra , a was proszę o to żebyście nie robili żadnych psikusów . – powiedział .

- Słyszeliście ?To dobrze , a teraz  wracamy do treningu . –powiedział Andrea , a chłopcy wrócili na boisko .

 Pan Alek przedstawił mnie doktorowi Moroniowi , który miał mi przedstawić wszystkie szczegóły . W jego gabinecie wisiało całkiem sporo dyplomów i przeróżnych zdjęć , pod oknem stało biurko , a na nim lampka i jakieś dokumenty . Usiadłam na krześle , następnie wręczyłam mu moje CV , które po chwili zaczął czytać . Po około 15 minutach zaczął mi zadawać różne pytania : Dlaczego właśnie fizjoterapia ? Czemu zdecydowałam się tu pracować ? Czy wiem co wiąże się z tą pracą itd. Ja z ochotą udzieliłam mu odpowiedzi na wszystkie te pytania , powiedział mi jeszcze , że jutro o 10.00 mam się stawić na hali . Po około godzinnym ,,przesłuchaniu’’ wyszłam z jego gabinetu . Postanowiłam zakupić sobie w automacie kawę idąc w tamtą stronę upuściłam wszystkie papiery , które trzymałam w dłoniach . Zaczęłam je zbierać , lecz nagle zauważyłam osobę , która zaczęła mi w tym pomagać  .

-Dziękuję .- odpowiedziałam uśmiechając się do bruneta .

-Nie ma za co . Zbyszek jestem . –powiedział i wyciągnął swoją dłoń do przodu .

-Asia . –odpowiedziałam i uścisnęłam jego dłoń .

-Ty jesteś tą nową fizjoterapeutką ? –spytał , uśmiechając się przy tym .

-Tak , to ja . – odpowiedziałam .

-Kiedy zaczynasz prace  ? –spytał zaciekawiony .

-Od jutra . –odpowiedziałam pobudzona , uśmiechając się przy tym promiennie .

-To dozo baczenia . –powiedział mi posłał w moją stronę cudowny uśmiech .

-Pa . –odpowiedziałam i ruszyłam w stronę automatu . Gdy tak sobie szłam po moją kawę myślałam o tym co się przed chwilą zdarzyło . Nie mogłam uwierzyć w to , co się stało .

Po około godzinie dotarłam do mojego hotelu . Podeszłam do recepcji i otrzymałam swój klucz . Mój pokój znajdował się na czwartym piętrze , więc postanowiłam wybrać windę . Weszłam do pokoju i zostawiłam w nim walizkę . Wzięłam prysznic i przebrałam się . Około osiemnastej wybrałam się do hotelowej stołówki . Otworzyłam drzwi i już chciałam siadać do wcześniej upatrzonego przeze mnie stolika lecz nagle coś , a raczej kogoś zauważyłam . Albo coś było dosypane do tej kawy , albo ja śnię . Przede mną stał Ignaczak z Możdżonkiem .

 - Hej . Czy my się czasem nie znamy ? –zagadał Krzysiek

-Deklu , przecież to jest nasza nowa fizjoterapeutka . Asia , prawda ? – powiedział Marcin i walnął Krzyśka w głowę .

-Ałaa . –Igła wydarł się na Możdżonka .

-Tak to ja . –powiedziałam i uśmiechnęłam się do chłopców .

-Co ty tu w ogóle robisz ? -spytał Krzysiek .

-Ja tymczasowo się tutaj zatrzymuję . A wy ? –spytałam .

-A wiesz , że my też . – powiedział Marcin .

-Tylko wy , tak we dwoje ? –spytałam .

-No , wiesz co ! Nie jesteśmy tutaj wszyscy razem z całym sztabem . Nikt ci nie powiedział ? –spytał Igła .

-O to fajnie . Dobra ja znikam coś zjeść , a potem spaćć . – powiedziałam i pożegnałam się z chłopakami .Zjadłam jakąś sałatkę i opuściłam restaurację .

Pewnym krokiem zmierzałam do pokoju kiedy ktoś na mnie wpadł i to nie byle kto tylko sam pan Bartman we własnej osobie .  

-Ejj , jak łazisz … oO to ty hej .

-Cześć . –odpowiedziałam mu i szłam dalej w kierunku  mojego pokoju .

-Nie uciekaj mi . –powiedział i złapał mnie za ramię  . –Tak ogólnie to co ty tu robisz ? –spytał , a na jego twarzy pojawił się uśmiech .

-Tymczasowo mieszkam . – powiedziałam i wysiliłam się na uśmiech .

-Tak ? To fajnie .

-Po prostu super . – powiedziałam bez entuzjazmu . –Mógłbyś mnie w końcu puścić , bo chciałabym już iść do swojego pokoju ?!

-Aaa . – dopiero teraz zorientował się , że nadal trzyma moją rękę . –A gdzie masz pokój ? –spytał .

-318 . –powiedziałam idąc przed siebie .

-318 powiadasz ? Ja mam 319 . – powiedział i wyszczerzy się do mnie .

-Nawet nie wiesz jak ta wiadomość odmieniła moje życie . – powiedziałam całkiem obojętnie i zatrzymałam się przed drzwiami mojego pokoju . –Żegnam .

-Dobranoc . – odpowiedział mi i uśmiechnął się do mnie , odwzajemniłam uśmiech i weszłam do pokoju zatrzaskując za sobą drzwi . 

______________________________________________________________________

Witam . :)

Długo mnie tutaj nie było ... Wczoraj turniej dosyć udany . ; )) 

Zostawiam was tutaj z nowym drugim rozdziałem i zapraszam was na mojego drugiego bloga : http://volleyball-my-lifee.blogspot.com/

Rozdział 1

Wszystko układało się po mojej myśli mam chłopaka , który mnie kocha , wreszcie ukończyłam studia na moim wymarzonym kierunku i nawet nie wyobrażałam sobie , że może być lepiej . Nigdy w życiu nie spodziewałam się , że w moim życiu może wydarzyć się coś tak cudownego .

 Ostatnio dowiedziałam się od mojego byłego profesora , że sztab medyczny naszej reprezentacji w piłce siatkowej mężczyzn szuka fizjoterapeuty . Raz kozie śmierć postanowiłam wysłać im moje CV , w końcu kto nie ryzykuje ten nie ma .Następnego dnia otrzymałam maila z odpowiedzią , w którym napisali mi , że dadzą mi odpowiedź w najbliższym tygodniu . Odkąd dowiedziałam się , że mam szansę pracować dla reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn czas płynął mi strasznie wolno .Następnego dnia jak co dzień spotkałam się z moim chłopakiem .

-Cześć Maciek . –przywitałam się z nim i pocałowałam go .

-Hej . –odpowiedział i odwzajemnił pocałunek . – Co tam słychać ?-zapytał .

-Wszystko porządku . Nigdy nie zgadniesz gdzie być może będę pracować .

-No , nie wiem . Oświeć mnie . –powiedział przytulając się do mnie .

-W reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn . –powiedziałam mu , a jego szczęka zderzyła się z chodnikiem .

-Chyba sobie żartujesz . –powiedział śmiejąc się .

-A czy wyglądam jakbym żartowała ? –spytałam z poważną miną .

-Wow . To super . Ale czy to już wiadome na 100 procent ?

-No , jeszcze nie . Ale wysłałam im moje CV e-mailem i dostałam od nich odpowiedź , że odezwą się w ciągu najbliższego tygodnia .

-Znając życie nic z tego nie wyjdzie . –powiedział obojętnie .

-Nie wierzysz we mnie ? –spytałam , a uśmiech z mojej twarzy momentalnie zniknął .

-Nie , kochanie oczywiście , że w ciebie wierzę , ale oni zawsze tak mówią ,a później zawsze jak tak samo .-powiedział mi chcąc się obronić .

-Ok , skończmy już ten temat .-powiedziałam mu na co on pocałował mnie w czoło . Pogadaliśmy ze sobą jeszcze trochę , a około 16.00 byłam już umówiona z moją przyjaciółką Kaśką .Z nią również spędziłam trochę .Powłóczyłyśmy się po centrum handlowym i takie tam babskie pogaduszki z nią też podzieliłam się jakże cudowną , lecz jeszcze nie potwierdzoną wiadomością . Ona w przeciwieństwie do Maćka we mnie wierzyła . Czasem nie wiem co się z nim dzieje jesteśmy ze sobą już ponad pół roku , a czasami wydaje m się , ze wcale go nie znam . Gdzieś o dwudziestej wróciłam do mieszkania .  Zjadłam lekką kolację , pooglądałam trochę telewizję , wzięłam prysznic i około 22.00 poszłam spać .

Czwartek  był prawie identyczny lecz pod jednym względem się różnił . . .

Około 18.00 kiedy byłam już w domu zaczął dzwonić mój telefon . Szybko pobiegłam do sypialni , gdyż tam go zostawiłam . Na wyświetlaczu widniał nie znany mojej książce telefonicznej ciąg cyfr . W głowie krążyła mi jedna myśl : oby to był Aleksander Bielecki .  Odebrałam :

-Dobry wieczór z tej strony Aleksander Bielecki ,  czy dodzwoniłem się do pani Joanny Chodakowskiej ?-usłyszałam znany mi głos po drugiej stronie słuchawki .

-Tak , przy telefonie . –odpowiedziałam podekscytowana .

-A , więc może od razu przejdźmy do konkretów . Proszę , aby pani jutro o godzinie 10.00 stawiła się w Katowickim Spodku , musimy obgadać kilka rzeczy .

-Czyli to znaczy , że mam tę pracę .?-gdy to mówiłam na mojej twarzy pojawił się uśmiech , a oczy to chyba  miałam wielkości pięciozłotówek .

-Owszem , a więc widzimy się jutro o 10.00 ?-zapytał pan Bielecki .

-Tak , oczywiście . Dozo baczenia .

-Dowidzenia . –powiedział i rozłączył się .

 A ja w tym momencie zaczęłam skakać i piszczeć jak małe dziecko , dziwne , że moi sąsiedzi z dołu jeszcze nie zareagowali . Już nie mogłam doczekać się jutrzejszego dnia , pomimo tego , że będę musiała wstać o szóstej i tak byłam szczęśliwa . Posprzątałam całe mieszkanie , a potem wzięłam prysznic , przebrałam się w piżamę i poszłam spać .

Wstałam jakieś pół godziny przed tym zanim zadzwonił mój budzik . Na wszelki wypadek , gdybym miała zostać dłużej w Katowicach spakowałam do torby kosmetyczkę z całą zawartością i trochę ubrań . O godzinie 6.30 gotowa na wydarzenia jakie przyniesie dzisiejszy dzień wyruszyłam w podróż , która miała zmienić całe moje życie .

Do Katowic dojechałam 15 minut przed czasem . Widocznie los mi sprzyjał , bo nie było żadnych korków . Wzięłam moją torebkę oraz na wszelki wypadek teczkę z moim CV . Pewnym krokiem z głową uniesioną do góry podążałam do Spodka . Przed wejściem czekał na mnie pan Aleksander . Przywitałam się z nim i razem weszliśmy do hali .

_______________________________________________________________

Witam serdecznie . A więc zaczynamy jest to mój drugi blog , na którym dzielę się z wami moimi wypocinami . Mam nadzieję , że spodobają Wam się perypetie naszej głównej bohaterki . A tymczasem zapraszam was również na mojego drugiego bloga : http://volleyball-my-lifee.blogspot.com

Bohaterowie .

Joanna Chodakowska - 25 lat , świeżo po studiach , 

właśnie zaczyna pracę w reprezentacji Polski  w 

piłce siatkowej mężczyzn jako fizjoterapeutka .

Zbigniew Bartman - 25 lat , reprezentant Polski ,

na co dzień grający w Asseco  Resovi Rzeszów .

Reprezentacja Polski w piłce siatkowej mężczyzn - zgraja facetów

pozytywnie nastawionych do życia z ogromnym poczuciem humoru .