Rozdział 2

Przekraczając próg hali do moich nozdrzy wdarł się zapach potu . Słyszałam ich dwunastu wspaniałych no i oczywiście naszego trenera .

-Pani Joanno przedstawię pani teraz naszych chłopców , a następnie załatwimy wszystkie formalności .

-Dobrze .– powiedziałam uśmiechając się .

-Więc pani Joasiu oto i oni . –powiedział otwierając kolejne drzwi tym razem prowadzące na boisko .

Chłopcy akurat rozmawiali o czymś z trenerem , lecz automatycznie na nas spojrzeli . Podeszliśmy bliżej pan Aleksander przedstawił mnie trenerom i całemu sztabowi medycznemu , a następnie chłopcom .

-Ej . Hołota posłuchajcie mnie przez chwilę wydarł się Bielecki . –To jest pani Joanna Chodakowska , wasza nowa fizjoterapeutka .

-Cześć . –odpowiedzieli wszyscy razem .

-Pani Asia zaczyna pracę od jutra , a was proszę o to żebyście nie robili żadnych psikusów . – powiedział .

- Słyszeliście ?To dobrze , a teraz  wracamy do treningu . –powiedział Andrea , a chłopcy wrócili na boisko .

 Pan Alek przedstawił mnie doktorowi Moroniowi , który miał mi przedstawić wszystkie szczegóły . W jego gabinecie wisiało całkiem sporo dyplomów i przeróżnych zdjęć , pod oknem stało biurko , a na nim lampka i jakieś dokumenty . Usiadłam na krześle , następnie wręczyłam mu moje CV , które po chwili zaczął czytać . Po około 15 minutach zaczął mi zadawać różne pytania : Dlaczego właśnie fizjoterapia ? Czemu zdecydowałam się tu pracować ? Czy wiem co wiąże się z tą pracą itd. Ja z ochotą udzieliłam mu odpowiedzi na wszystkie te pytania , powiedział mi jeszcze , że jutro o 10.00 mam się stawić na hali . Po około godzinnym ,,przesłuchaniu’’ wyszłam z jego gabinetu . Postanowiłam zakupić sobie w automacie kawę idąc w tamtą stronę upuściłam wszystkie papiery , które trzymałam w dłoniach . Zaczęłam je zbierać , lecz nagle zauważyłam osobę , która zaczęła mi w tym pomagać  .

-Dziękuję .- odpowiedziałam uśmiechając się do bruneta .

-Nie ma za co . Zbyszek jestem . –powiedział i wyciągnął swoją dłoń do przodu .

-Asia . –odpowiedziałam i uścisnęłam jego dłoń .

-Ty jesteś tą nową fizjoterapeutką ? –spytał , uśmiechając się przy tym .

-Tak , to ja . – odpowiedziałam .

-Kiedy zaczynasz prace  ? –spytał zaciekawiony .

-Od jutra . –odpowiedziałam pobudzona , uśmiechając się przy tym promiennie .

-To dozo baczenia . –powiedział mi posłał w moją stronę cudowny uśmiech .

-Pa . –odpowiedziałam i ruszyłam w stronę automatu . Gdy tak sobie szłam po moją kawę myślałam o tym co się przed chwilą zdarzyło . Nie mogłam uwierzyć w to , co się stało .

Po około godzinie dotarłam do mojego hotelu . Podeszłam do recepcji i otrzymałam swój klucz . Mój pokój znajdował się na czwartym piętrze , więc postanowiłam wybrać windę . Weszłam do pokoju i zostawiłam w nim walizkę . Wzięłam prysznic i przebrałam się . Około osiemnastej wybrałam się do hotelowej stołówki . Otworzyłam drzwi i już chciałam siadać do wcześniej upatrzonego przeze mnie stolika lecz nagle coś , a raczej kogoś zauważyłam . Albo coś było dosypane do tej kawy , albo ja śnię . Przede mną stał Ignaczak z Możdżonkiem .

 - Hej . Czy my się czasem nie znamy ? –zagadał Krzysiek

-Deklu , przecież to jest nasza nowa fizjoterapeutka . Asia , prawda ? – powiedział Marcin i walnął Krzyśka w głowę .

-Ałaa . –Igła wydarł się na Możdżonka .

-Tak to ja . –powiedziałam i uśmiechnęłam się do chłopców .

-Co ty tu w ogóle robisz ? -spytał Krzysiek .

-Ja tymczasowo się tutaj zatrzymuję . A wy ? –spytałam .

-A wiesz , że my też . – powiedział Marcin .

-Tylko wy , tak we dwoje ? –spytałam .

-No , wiesz co ! Nie jesteśmy tutaj wszyscy razem z całym sztabem . Nikt ci nie powiedział ? –spytał Igła .

-O to fajnie . Dobra ja znikam coś zjeść , a potem spaćć . – powiedziałam i pożegnałam się z chłopakami .Zjadłam jakąś sałatkę i opuściłam restaurację .

Pewnym krokiem zmierzałam do pokoju kiedy ktoś na mnie wpadł i to nie byle kto tylko sam pan Bartman we własnej osobie .  

-Ejj , jak łazisz … oO to ty hej .

-Cześć . –odpowiedziałam mu i szłam dalej w kierunku  mojego pokoju .

-Nie uciekaj mi . –powiedział i złapał mnie za ramię  . –Tak ogólnie to co ty tu robisz ? –spytał , a na jego twarzy pojawił się uśmiech .

-Tymczasowo mieszkam . – powiedziałam i wysiliłam się na uśmiech .

-Tak ? To fajnie .

-Po prostu super . – powiedziałam bez entuzjazmu . –Mógłbyś mnie w końcu puścić , bo chciałabym już iść do swojego pokoju ?!

-Aaa . – dopiero teraz zorientował się , że nadal trzyma moją rękę . –A gdzie masz pokój ? –spytał .

-318 . –powiedziałam idąc przed siebie .

-318 powiadasz ? Ja mam 319 . – powiedział i wyszczerzy się do mnie .

-Nawet nie wiesz jak ta wiadomość odmieniła moje życie . – powiedziałam całkiem obojętnie i zatrzymałam się przed drzwiami mojego pokoju . –Żegnam .

-Dobranoc . – odpowiedział mi i uśmiechnął się do mnie , odwzajemniłam uśmiech i weszłam do pokoju zatrzaskując za sobą drzwi . 

______________________________________________________________________

Witam . :)

Długo mnie tutaj nie było ... Wczoraj turniej dosyć udany . ; )) 

Zostawiam was tutaj z nowym drugim rozdziałem i zapraszam was na mojego drugiego bloga : http://volleyball-my-lifee.blogspot.com/